2020-01-06
Je kunt het zekere voor het onzekere nemen en niets aan het toeval overlaten. Na zes singles en een serie van try outs presenteert Wooden Soldiers hun titelloze debuutalbum Wooden Soldiers niet alleen in hun thuisstad Utrecht, zij doen dat ook in een serie huiskamerconcerten in die omgeving. Hier zullen ongetwijfeld voornamelijk vrienden van de band, familie en kennissen aanwezig zijn. Niet alleen de muziek houden ze dichtbij: ook het artwork en de promo video’s zijn gemaakt door bandlid en multi-instrumentalist Agnes Loonstra. Is dit bescheidenheid of speelt onzekerheid hun hier parten? Naast Loonstra (zang, gitaar, piano, mandoline, ukelele en Indiaas harmonium) bestaat de band uit Frank Wolff (zang, gitaar en piano), Nora Iburg (zang, synthesizers), Marthe Lasthuis (viool), Jan van der Hoeven (bas) en Bart Van Gemert (drums). Na twee eerdere EP’s, simpelweg First (2013) en Second (2016) genoemd, besloot de band om de muziek voor hun eerste volwaardige album nu eens in volledige bezetting te schrijven. Zij vonden eensgezindheid in thema’s als ouder worden/terugblikken naar vroeger en de zoektocht naar liefde en oprechtheid in deze tijd. Met voldoende materiaal namen zij het album op met hulp van Martijn Groeneveld die eerder artiesten als Bertolf en Blaudzun produceerde.
Het resultaat mag er zijn: het album klinkt helder en je hoort dat hun muziekstijl ”rootsy dreamfolk” met zorg en aandacht voor detail is opgenomen. Opener ‘Intro’ mag er zijn en de viool die ‘You Know’ inleidt, laat niets aan de verbeelding over: deze muzikanten verstaan hun vak. De prachtige driestemmige zang en het samenspel tussen de tokkelende gitaar, de viool en de drijvende bas maken dit een van de beste nummers op het album. Het handklappende begin van ‘Potion’ is knap gevonden en de mooie stem van Wolff komt hier goed tot uiting. Zo opent het album zeer sterk en rijst de vraag of we hier te maken hebben met een van de beste bands van Nederland?
Helaas valt ‘City Lights’ na de prima start een beetje tegen. Het is dankzij de ritmes die Van Gemert op het einde van het nummer aanwendt, dat het nummer niet geheel verzandt in eenvoud. Op ‘Carry’ geldt het juist andersom en probeert de band iets te veel; hier redt het elektrische gitaarwerk van Wolff het nummer. ‘The Joker’ toont aan dat de band de hand niet omdraait voor enig bluegrass of americana, maar het is het tweeluik ‘The Garden Part 1’ en ‘Part II’ dat het album bijzonder maakt. Hier mondt de vrouwelijke samenzang uit tot eenzame hoogte en het samenspel tussen gitaar en viool is van een dergelijk hoog niveau dat het keer op keer genieten is.
Zoals met veel Nederlandse bands zijn de Engelse teksten vaak wat geforceerd of juist te eenvoudig. Dat geldt ook hier op verschillende momenten, maar als je daar niet overheen stapt, doe je jezelf en deze band tekort. Het is valse bescheidenheid dat dit album zo kleinschalig wordt gepresenteerd: Wooden Soldiers kunnen hiermee niet alleen thuis komen, zij kunnen de rest van Nederland veroveren. Mooi zelfverzekerd debuut, dat meer luisteraars verdient.
Ronald Goedemondt - Dedication Ronald Goedemondt begon zijn carrière als onderdeel van het populaire...