RECENSIE: Darrin Bradbury - Talking Dogs & Atom Bombs

Bradbury
recensie cijfer 2020-01-28 Amerikaanser dan Amerikaans, dat is de eerste indruk bij het beluisteren van Talking Dogs & Atom Bombs van Darin Bradbury. In een klein half uurtje laat de naar Nashville uitgeweken, in New Jersey geboren, singer-songwriter elf korte observaties horen van het echte Amerika, zoals hij zelf zegt. Denk je op het eerste gehoor nog met een soort alledaagse countryzanger te maken te hebben, dan blijkt toch dat Bradbury een diepere laag in zijn muziek weet te leggen. Vooral zijn donkere humor en tongue-in-cheek teksten laten horen dat de man Amerika niet zomaar adoreert, maar een gezonde dosis cynisme aan de dag legt.

Talking Dogs & Atom Bombs is de eerste plaat die Bradbury opnam voor een heus platenlabel. Daarvoor bracht hij in eigen beheer werk uit waar hij flink mee rond tourde en dat hij zeer regelmatig tijdens zijn straatoptredens ten gehore bracht, in een periode dat hij drie maanden op een parkeerterrein in Nashville leefde.

De elf liedjes zijn simpel van opbouw en bevatten de instrumenten die je van dit soort muziek kunt verwachten, maar zodra je de teksten oppikt hoor je de zwarte humor van Bradburry, zoals in het typische countryliedje ‘Breakfast’, waarin hij tijdens het ontbijt een verliefd stelletje eekhoorns observeert. Totdat er eentje door een havik wordt gegrepen. Het zijn teksten die door de serieus overkomende praatzang van Bradburry in eerste instantie helemaal niet grappig lijken.

Iets onderhoudender is de wat donker overkomende levensbeschouwing ‘The Trouble With Time’ waarop het gebruik van een mellotron en de stem van een zangeres (Margo Price) voor een meerwaarde zorgt. In ‘Dallas 1963’ zingt hij over een droom waarin hij de moordenaar van JFK is. Je moet er maar op komen.

Het lijkt niet waarschijnlijk dat Bradbury in Europa hoge ogen gaat gooien. De muziek op Talking Dogs & Atom Bombs is muziek van het soort dat het lekker doet op het jaarlijkse barbecuefeest, ergens in een dorpje in de buurt van Nashville, waarbij de licht aangeschoten feestgangers genieten van relaxte muziek, terwijl ze een geblakerde hamburger met een Budweiser wegspoelen.
Recensent:Jan Didden Artiest:Darrin Bradbury Label:Anti
ronaldgoedemondt

Ronald Goedemondt - Dedication Ronald Goedemondt begon zijn carrière als onderdeel van het populaire...

ZOEKEN IN CD-RECENSIES

 

OF SELECTEER OP ARTIEST OF LABEL