VERSLAG: André van Duin - 25/9 - DeLaMar

VERSLAG:

André van Duin

Zelden zei een titel van een theatershow zoveel over de inhoud én over de maker ervan als Ja Hoor… Daar Is Weer!, de nieuwe voorstelling van André van Duin. De volkskomiek zit bijna vijftig jaar in het vak en beleeft een ware renaissance.

Tien jaar geleden leek het gouden tijdperk van de meest succesvolle entertainer die Nederland ooit kende definitief voorbij, nadat er een einde kwam aan zijn televisieprogramma's, de kortstondige radiorevival van de Dik Voormekaar Show en de bijna continue reeks Top 40-hits. Vanuit het oude en vertrouwde theater maakte Van Duin een ietwat onverwachte comeback.

Inmiddels zijn we twee shows verder en is Van Duin ook weer met enige regelmaat op de kijkbuis te vinden. Hij kreeg het ook voor elkaar de hitlijsten weer te bestormen. De titel Ja Hoor… Daar Is Ie Weer! is in zekere zin dus een knipoog naar zijn ondertussen weer regelmatige mediaoptredens. Bovendien is het een gevleugelde uitspraak van de komiek, die hij in het verleden met name bezigde tijdens de Dik Voormekaar Show, in de rol van het typetje dat zijn naam leende aan het beroemde radioprogramma.

De titel is wat dat betreft wel wat misleidend, want waar er in Van Duins vorige voorstelling nog een prominente plek was ingeruimd voor de radioavonturen van André van Duin en Ferry de Groot, komen er nu nergens karakters uit het programma voorbij. De Groot keert eveneens niet meer terug op de bühne. En toch rust ook Ja Hoor… Daar Is Ie Weer! op dezelfde pijlers als de Dik Voormekaar Show voorheen: herkenning en herhaling. Een beproefd concept voor Van Duin.

Zo zei hij zelf ooit dat zijn succes samenhangt met het geheugen van zijn publiek. Alles wat je van André van Duin verwacht zit dan ook in deze show: grapjes ten koste van anderen, grapjes ten koste van zichzelf, een parodie, een persiflage, een hommage, een eerbetoon en geïmproviseerde gekkigheid. Van Duin wordt hierin bijgestaan door vriend en (inmiddels) vaste aangever Ron Brandsteder en de jonge musicalster Annie-Marie Jung, die debuteert als vrouwelijke bijrol bij André van Duin.

Al meteen in de openingssketch laat Jung haar komische talent zien, wanneer ze als een Mevrouw De Bok-achtig typetje de zaal binnenstormt (Van Duin refereert hier zelf nog aan door Corrie van Gorp bij naam te noemen). Jung zorgt voor de nodige vrouwelijke pit in de voorstelling, die tijdens eerdere shows van Van Duin eigenlijk zo goed als afwezig was. Van Gorp was immers vrijwel altijd het slachtoffer van de grollen van haar tegenspeler, terwijl Joke Bruijs juist altijd erg streng naar voren kwam in de revu's. Nu weet Jung een mooi midden te vinden en slaagt er en passant ook nog eens in om sexy voor de dag te komen. Zangtechnisch beslist ook de sterkste partij op het podium.

Brandsteder blijft feilloos in de rol van quizmaster annex presentator, hoewel dat ook meteen zijn tekortkoming is. Waar formidabele aangevers uit het verleden als Hans Otjes, Frans van Dusschoten en John van Eerd nog in staat waren in een rol van een typetje te kruipen (zij het binnen een beperkt spectrum), blijft Brandsteder een carbonafdruk van zichzelf. Toch blijft het een must om Van Duin de presentator op onnavolgbare wijze te zien narren. Zelfs al is het een schot voor open doel, zoals Brandsteders discutabele zangkwaliteiten of zijn getroebleerde reputatie in de media.

Het is het samenspel tussen Van Duin en Brandsteder dat nog steeds voor chemie zorgt, of het nu een persiflage is van Man Bijt Hond (met Brandsteder als verslaggever en Van Duin als circusartiest) of in de humoristische intermezzo's tijdens een geplande medley van musicalnummers (waarbij Brandsteder met Jung in duet gaat). Maar zelfs zonder Brandsteder en Jung weet Van Duin te amuseren, zoals wanneer het klassieke televisieprogramma Wie Van De 3 geparodieerd wordt en de komediant drie rollen tegelijkertijd vertolkt.

Zoals in ieder programma dat Van Duin maakt - of dat nu voor theater of tv is - laat hij ook iets zien van de man achter het masker. Hij verwoordt dat mooi in een door Johnny Kraaykamp Snr. geschreven liedje, dat Van Duin vertolkt als een eerbetoon aan de eerder dit jaar overleden acteur en komiek. Een hommage aan Vincent van Gogh begint wat eigenaardig, wanneer Van Duin als typetje begint te zingen in een oor op sterk water, dat van de beroemde schilder afkomstig zou zijn. Het mondt uit in een mooi gezongen vertaling van de Don McLean-hit Vincent, over Van Goghs meesterwerk De Sterrennacht.

Na een opvallend sterke eerste helft, blijkt het gedeelte na de pauze echter een stuk zwakker. Het gebrek aan een rode draad leidt tot een wat vreemd en abrupt einde van de show. Geen grote sketch of hilarische uitsmijter aan het slot, maar een onbeduidend praatje over het weer, gevolgd door een uitvoering van Van Duins Tipparade-hitje Als De Zon Schijnt, bijgestaan door Brandsteder en Jung.

Los van het zwakke einde, is Ja Hoor… Daar Is Ie Weer! een typische - en dus hilarische - show van André van Duin, al lijkt de opzet meer op een televisieshow dan op de revu van weleer. Een kenner kan de show van begin tot einde uittekenen, maar toch fijn dat hij weer terug is.

 
festival logo

STEVE-O INTERVIEWWoensdag 26 oktober staat Steve-O met een onemanshow in de Amsterdamse...

festival logo

AMSTERDAM COMEDY FESTIVAL 2011 Op het eerste gezicht lijkt het best een gewaagde stap: het Amsterdam Comedy...