Kopmannen start kil en klinisch. Aan de hand van een muzikant stapt het publiek een andere wereld binnen. Men wordt ontvangen in een sanatorium, waarvan de bewoners, artistiek en muzikaal, de gekste capriolen uithalen. Decorstukken veranderen constant van functie. Het ene moment is een bed een isoleercel, om vervolgens gebruikt te worden als slagwerkinstrument. Naast eigen composities is er plaats voor bestaand werk, maar deze wordt wel naar eigen hand gezet. Zo is er een Latijnse maar ook een Japanse versie van 'Ne me quitte pas' te horen, waarvan vooral de Latijnse versie goed uitpakt. Of Brel dit zou waarderen valt te bezien, maar fris is het wel. Buiten deze vindingrijkheid is het instrumentarium opvallend ruim. Vanuit allerlei posities worden de meest bijzondere instrumenten bespeeld. Van theremin tot contrabas en van sitar tot zang, ze beheersen het. Naast geluid vormt de belichting een belangrijke factor. Kil als het moet, maar sfeervol als de muziek het vraagt. Dit geeft een mooi contrast tijdens de show.
Deze muzikale variant op 'One flew over the Cuckoo`s Nest’ is over het algemeen overtuigend. Helaas valt het acteerwerk wat tegen. Het komt nogal onnatuurlijk over, wat de muzikale prestatie niet ten goede komt. Hoogtepunten zijn (naast de vele muziekstijlen) de balkantopper ‘Mr. Kopmànn’ en de bijzondere versie van ‘It don`t mean a thing'. Om niet te zwijgen van ‘Pixar’, waarbij de muzikanten met elke hand een instrument bespelen. Vooral de muzikale virtuositeit staat garant voor een goede show. Kopmannen is nog tot 8 februari 2011 te zien in de Nederlandse theaters.
Mitch Fatel - Is MagicalVeel populaire acteurs maken uiteindelijk de overstap naar de wereld van...
Greg Giraldo - Midlife Vices De organisator van Amsterdam Comedy Festival noemden Greg Giraldo een grote...